Girmeyeli uzun zaman oldu bloga,hatta öyle ki giriş bilgilerimi bile unutmuşum...Yazmayalı da pek bişey değişmemiş buralarda,bıraktığım gibi herşey..Takip ettiğim bloglar bile aynı neredeyse,eskisi kadar aktif değil çoğu,ıssızlaşmış buralar.Tıpkı biz gibi...
 Eskiden,yani aktif olduğum sıralar günlük tarzı bişeydi benim için bu blog,artık pek öyle bi yanı kalmadı tabi.Yazı yazmadığım sürede hayatımda onca şey değişirken burada herşey aynı zira.
 Günlük olmaktan çıktı dedim blog için,o yüzden de yazmadığım sırada hayatımda neler değişti neler oldu yazmıcam.(sanki çok merak ediyormuşsunuz gibi...)Aslında ne yazıcağımı da bilmiyorum,tekrar niye girdiğimi de.Zaten yazmayı düşündüğüm şey bu değildi ki amk benim ya.
 Benim bi maruzatım vardı,diyeceklerim...Anlamadıklarım,anlayamadıklarım,belki sizin anlayacağınız şeyler.(Aslında burada siz diye birileri de yok,sanırım bu da beni şizofren yapıyo..)
 Ha ne diyoduk...Hayat ne saçma amk ya,baya baya saçma ha.Yaşamak değil kastettiğim,şu bizim önümüze getirilmiş,dayatılmış yaşam şekli,sistem ya da herkesin dediği gibi.Fuck the system amk ya fuck the system.Eğer söyleselerdi böyle bi yaşamı bana doğmadan önce ve sorsalardı ister misin yaşamak diye,yok abi kalsın ben iyiyim böyle derdim ya.
 Saçmalık bi çocuk doğmadan önce başlıyor aslında..Bi anne baba niye çocuk ister ? Gerçekten -hani evliliklerinin meyvesi olarak düşünüp,mutluluklarına mutluluk katmak için mi yoksa pragmatist düşünüp doğurup büyütüp kendilerine para getiren,bakan,bedava bi hizmetkar tutmak için mi ? Sorun burada işte.Ya madem tüm insanlar eşit,herkes özgür,niye bir insan tüm hayatından,mutluluğundan bi başkası için feragat etsin ki ? Onunda yaşamaya hakkı var arkadaş,o da mutlu olmak istiyor,özgürce kararlar alıp kendi hayatını kurmak istiyor,kimseyi değil sadece kendini düşünmek istiyo belki.Bırakın kimse vatana millete hayırlı biri olarak yetiştirilmesin ya,herkes kendine faydalı bi birey olarak yetiştirilsin,herkes bencil olsun,kendini düşünsün.kendini kurtarsın..Herkesin bencil olduğu bi ülke düşünüyorum da sanırım asıl kurtuluşumuz bu olmalı..
  Düşünüyorum düşünüyorum bi sonuç bulamıyorum.Yahu bu insanlar bu kadar çok çalışacak kadar nesini seviyo bu dünyanın,ha ?Biri çıksın söylesin ya..Şöyle kısaca bi mantık yaparsak yeni doğan bi insan dünyayı ve çevresini 2-3 yaşında anlamaya başlıyoo.Ee kendi ihtiyaçlarını da 7 yaşlarında falan yapıyo adamakıllı.ama nooluyo o sırada,tam oyun çağındayken,gezip eğlenecekken arkadaşlarıyla okul denen şeyle tanışıyo...Hayatının en büyük ve en önemli parçası..Hayatına yön veren parçası..Sonra herkes başlıyo çocuğa sormaya:Büyüyünce ne olacaksın ? Lan bi durun amk ya,daha yeni başladı herşey...Çocuk yine de ister istemez cevap veriyo,diyo ki öğretmen olucam,ben doktor olucam,ben polis olucam diyo bi diğeri,öbürü baya bi hayalperest ben astronot olucam diyo ama hiçbiri de o çocukken dedikleri meslekleri olmuyo,olamıyo..Bu hayatın,bu ülkenin gerçekleriyle yüzleşiyorlar çünkü.İstediğin değil puanın tuttuğu yere gidiyorsun çünkü bu ülkede.Yanisi hayallerini gerçekleştirmen hiçbir zaman tamamen senin elinde olmuyor..Diğerlerinin istekleri,hayalleri,başarıları da  etki ediyor senin hayallerini gerçekleştirmene ve çok az bi kitle istediği okullarda okuyo,istediği bi hayatı yaşıyor..Büyük çoğunluk ise istemeye istemeye hayatlarını çürütüyor orda burda.İstemedikleri işlerde çalışıyorlar..Lan amk zaten okumuşsun 25 yaşın kadar falan,ne için ? Ne için okuyoruz biz bu kadar sene ? Sadece hayatımızın kalan kısmında çalışacak,ömür tüketecek bi iş bulmak için ? Yaa saçma değil mi sizcede ?Ben söyliyim çok saçma..Her neyse işte buluyosun sonraları,başlıyosun çalışmaya...Biter mi geçer mi o seneler ? Emekli olacağın günü bekliyosun umutla,tam emekli olup artık hayatımı yaşayayım diyosun aynaya bakıyosun sen ölmüşsün de ağlayanın yok hacı.Zaten bi emekli maaşıyla geçinmek de zor..Yine usanmadan ek iş ara,yine çalış,ohoooo..Bu hayat geçmez böyle agalar...
 Bu hayat geçmez böyle...Sistemin işleyen bi çarkı olup da...Sikiyim böyle hayatı..