Nerden başlasam bilemedim bi türlü.Daha doğrusu neye başlasam bilemedim.Kaç gündür bi yazı yazma zorunluluğu hissediyorum nedense.Bundan sonrada karar verdim haftada en az bir yazı mutlaka yazacağım.Hayırlısı bakalım.
  Yaz boyu hep deliksiz ve mışıl mışıl bir uyku hayal ettim.Sonunda bu hayalleri gerçekleştirme fırsatını ele geçirdimse de şu günlerde uyuyama problemi yaşıyorum bu sefer.Çünkü yazın böyle Eylül-Ekim aylarını planlamamıştım.Daha sıkıntısız,dertsiz ve huzurlu geçmesini bekliyordum ki böyle olmayacağını Eylül başlarında çok sevdiğim insanların "gidiş"lerinden ve onlarsız geçen günlerden sonra anladım.Aslında bu ilk değildi.Bu yaşıma değin defalarca sevdiğim insanlar hep uzaklara gittiler onlarla mutluluğun doruklarına çıkamadan.Bazen bu hayattan ayrıldılar,bazen okullar ayırdı bizi.Bazen de zaten onlar hep uzaktaydılar.Ben ise hep "kalan"oldum.Şimdi düşünüyorum da en zoru hangisi acaba?Giden olmak mı yoksa kalan olmak mı?Sanırım kalan olmak daha zor.Zira gidenler bir vakit sonra unutuyor geçmişi,anıları..Ama kalanlar anılarla yaşıyor,unutmak,unutabilmek,uyuyabilmek namümkün.Gidenler giderken mutluluğunu da uykunu da,umutlarını da alıp gidiyorlar.İşte bu ve başka birçok sebepten ötürü 3 vakte karar verdim bende her şeyi,herkesi unutup "unutamayacaklarımı" yanıma alıp gidicem uzaklara.Görücem giden olmak nasıl bir duygu?
  Aslında daha yazmak istediğim çok şey olsa da sanırım şimdilik bu kadar yeter.Size geceye yakışır güzel bir müzikle veda ediyorum.Bu da haftanın şarkısı olsun...